2588 วัน บนเส้นทางความฝันของมัตสึอิ เรนะ

ว่าจะเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่วันแรกที่ได้ฟังเพลงเต็ม แต่อีกใจก็รอดู PV ก่อนดีกว่า แต่พอพีวีหลุด
ก็อือ… รอซีดีขายก่อนดีกว่า เพื่อความสบายใจ(ของใครไม่รู้ แต่ของเรานี่แหละ) 55555555555555

อันนี้เวอร์ชั่นเนื้อเพลง

ซับไทย PV 2588 วันออกแล้วนะคะ >_<
ไวเกิ๊น ติ่งนี่มันติ่งจริง ๆ … (กอดน้องฝุยแรง ดีจริงๆที่มีเพื่อนติ่ง♥)

(ซับไทย by ทีมงานติ่ง ) มัตสึอิ เรนะ โซโล่ : สองพันห้าร้อยแปดสิบแปดวัน

นี่คือเนื้อเพลงและคำแปล ไม่มีโรมันจิเพราะขี้เกียจ

花がひっそり枯れるのは
悲しいことじゃないんだよ
一生懸命咲き続け
その役割を今終えたんだ

การที่ดอกไม้โรยราอย่างเงียบงัน
ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าหรอกนะ
เพราะมันเบ่งบานสุดชีวิตมาโดยตลอด
จนตอนนี้ หน้าที่ของมันได้จบลงแล้ว

次の季節は（代わりに）
どこかで咲くよ（誰かが）
永遠よりも美しいもの
生まれ変わる勇気

เอาไว้เบ่งบานขึ้นใหม่ที่ไหนสักแห่ง (ใครสักคน)
ในฤดูกาลถัดไป (เพื่อแทนที่)
ความกล้าซึ่งเลือกจะเกิดใหม่
เป็นความงดงามยิ่งกว่านิรันดร์กาล

いつだってここにいる
もし寂しくなったら
何もない大地に話しかけて
ฉันจะอยู่ที่นี่เสมอ ไม่ว่าเมื่อไร
หากรู้สึกเหงา
ขอให้ส่งเสียงทักทายผืนดินอันว่างเปล่า

土の中　僕はいる
青空と君のこと
思いながら新しい夢の
準備をしてる

เพราะฉันอยู่ในผืนดิน
กำลังครุ่นคิดถึงท้องฟ้าอันสดใสและเรื่องของเธอ
ในขณะที่กำลังตระเตรียม
ความฝันใหม่ของตัวเอง

種の頃から思ってた
枯れるその日を恐れない
儚くたって　思い出せる
この青春に胸を張ろう

เคยคิดมาตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นแค่เมล็ด
จึงไม่นึกหวั่นกลัววันแห่งการโรยรา
ต่อให้สิ้นหวังแค่ไหน ก็ยังคงนึกถึง
จะยืดอกอย่างภาคภูมิกับวัยเยาว์นี้

時は流れて（静かに）
夕陽は沈む（この胸）
星が消えたら　陽はまた昇る
すべては変わる景色

วันเวลาไหลผ่าน (อย่างเงียบงัน)
อาทิตย์อัสดงคล้อยต่ำ (ภายในใจ)
เมื่อดวงดาราลาลับ ดวงตะวันจะส่องแสง
ทั้งหมดทั้งสิ้นคือทิวทัศน์อันเปลี่ยนไป

いつだってここにいる
不安なんかないんだ
運命の続きを楽しもう

ฉันจะอยู่ที่นี่เสมอ ไม่ว่าเมื่อไร
ไม่มีความกังวลใดทั้งนั้น
รอสนุกกับภาคต่อของโชคชะตากันเถอะนะ

この場所を忘れない
輝いた太陽を・・・
いつの日にか　また逢えるように
準備をしてる

ฉันจะไม่มีวันลืมเลือนที่แห่งนี้
ทั้งดวงตะวันที่เคยส่องประกาย
ฉันกำลังตระเตรียม
เพื่อให้เราได้พบกันอีก ในสักวันหนึ่ง

やがて風は吹いて
僕の花びらは散るよ
宙に　舞って
ありがとうと
そっと手を振る

สุดท้ายแล้วสายลมจะผ่านพัด
กลีบดอกไม้ของเราจะโรยรา
ปลิดปลิวกลางอากาศ
โบกมือแผ่วหวิว
ว่าขอบคุณนะ

いつだってここにいる
もし寂しくなったら
何もない大地に話しかけて

ฉันจะอยู่ที่นี่เสมอ ไม่ว่าเมื่อไร
หากรู้สึกเหงา
ขอให้ส่งเสียงทักทายผืนดินอันว่างเปล่า

土の中　僕はいる
青空と君のこと
思いながら新しい夢の
準備をしてる

เพราะฉันอยู่ในผืนดิน
กำลังครุ่นคิดถึงท้องฟ้าอันสดใสและเรื่องของเธอ
ในขณะที่กำลังตระเตรียม
ความฝันใหม่ของตัวเอง

---

ถ้าตามอ่านโมบาเมะของมัตสึเระช่วงต้นใบไม้ผลิจะพบว่านางอวดซากุระและเหล่าดอกไม้ทั้งมวลแทบทุกวัน เราไปดูซากุระกับเพื่อนมานะ สวยมาก ร้องไห้เลยด้วย บลาบลาบลา ไปดูรอบเดียวเวิ่นอยู่สองสามวันได้…..  พูดถึงซากุระอยู่แป๊บ ๆ ก็เปลี่ยนไปพูดถึงดอกแมกโนเลีย ความDDนี่ไม่เข้าใครออกใครนะคะ อืม…

ครั้งแรกที่ฟังเพลง 2588 วัน เราก็นึกถึงเรื่องที่เรนะพูดถึงซากุระบ่อย ๆ เมื่อตอนต้นปี

ที่เจ้าตัวร้องไห้ก็คงจะด้วยเหตุผลนี้

ในทางบทกวีและวรรณกรรม ซากุระเป็นดอกไม้ที่มีความหมายในเชิงเศร้ามากกว่ายินดี

อาจเป็นเพราะ คนเราหวาดกลัวการจากลามากกว่าการได้พบ

มีสำนวนอมตะพูดถึงความไม่จีรังเอาไว้ว่าもののあわれ (โมโนโนะอาวาเระ)“ความเวทนาของสรรพสิ่ง”

สำนวนนี้ปรากฏครั้งแรกอยู่ในวรรณกรรมเรื่องแรกของโลก ซึ่งก็คือเรื่อง 源氏物語 เกนจิ โมโนกาตาริ เขียนโดยมุราซากิ ชิคิบุในสมัยเฮอัน ความพิเศษคือใช้อักษรฮิรากานะล้วนเขียนทั้งเรื่อง ถือเป็นการกำเนิดการใช้อักษรฮิรากานะว่า เป็น “อักษรของผู้หญิง” เนื่องจากสมัยก่อนหน้านั้นจะใช้ตัวจีนเขียนแทนทั้งหมด

สำนวนนี้ใช้กล่าวถึงความไม่แน่นอน มีเกิดก็ต้องมีดับตามวัฏสงสาร ตัวอย่างที่ดีที่สุดของการเปรียบเทียบก็คือ ดอกซากุระ เพราะมันเป็นต้นไม้ที่กลีบดอกร่วงเร็วมาก เป็นอะไรที่เห็นแล้วรู้สึกเวทนากับความไม่แน่นอนของชีวิตได้ชัดเจน

แต่มีบทพูดโต้ตอบบทหนึ่งที่เราชอบมาก บอกไว้ว่า

“เวลาที่ดอกซากุระโรยรา มันน่าเศร้านะ”

“มันไม่ได้โรยรา แต่มันกำลังเริงระบำอยู่กลางอากาศต่างหาก”

---

ถ้าพูดถึงส่วนที่รู้สึกประทับใจมากที่สุดในเนื้อเพลง 2588 วัน ก็คงจะเป็นส่วนที่พูดถึง “เมล็ดในผืนดิน”

เป็นอะไรที่แบบ …….โอ๊ย หล่อเว้ย  มัตสึอิ เรนะมาก ๆ

いつだってここにいる
もし寂しくなったら
何もない大地に話しかけて
ฉันจะอยู่ที่นี่เสมอ ไม่ว่าเมื่อไร
หากรู้สึกเหงา
ขอให้ส่งเสียงทักทายผืนดินอันว่างเปล่า

土の中　僕はいる
青空と君のこと
思いながら新しい夢の
準備をしてる

เพราะฉันอยู่ในผืนดิน
กำลังครุ่นคิดถึงท้องฟ้าอันสดใสและเรื่องของเธอ
ในขณะที่กำลังตระเตรียม
ความฝันใหม่ของตัวเอง

แต่ที่ทำให้น่าประทับใจมากกว่านั้นก็คือ ความหมายในทำนองนี้
ก็มีปรากฏอยู่ในเนื้อเพลง 制服の芽 (Seifuku no Me) “ต้นอ่อนของชุดนักเรียน”
ออริจินัลโคเอ็นแรกของทีม S

土の中 無限の可能性

มีความเป็นไปได้ไม่สิ้นสุดอยู่ในผืนดิน

เป็นอีกครั้งที่อากิพีทำให้เราประทับใจในสำนวนของฮี 555555555555

มันเหมือนกับ….หวนกลับไปมองความตั้งใจแรกยังจุดเริ่มต้นแล้วก็มุ่งหน้าเดินต่อไป เป็นอะไรที่เรน๊ะเรนะ ซึ่งในตัว PV ก็ใช้วิธีการเดินเรื่องแบบนี้เหมือนกัน กลับไปดูเวทีโรงยิมของโรงเรียนม.ปลายที่เคยใช้ซ้อมละครซึ่งเป็นเวทีแรกของชีวิต จุดเริ่มต้นความฝันอันยาวไกลของตัวเอง

เรารู้สึกเข้าใจในสายตาของมัตสึอิ เรนะตอนที่มองเวทีซ้อมละครในโรงยิม
เป็นทั้งความรู้สึกประหลาดใจและน่าคิดถึง

เราก็ชอบมองย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นบ่อย ๆ เหมือนกัน โดยเฉพาะช่วงปีสองปีมานี้ มีทั้งความรู้สึกว่าตัวเองมาไกลขนาดนี้แล้วเหรอ กับ ยังไม่ถึงไหนเลยนะ ยังต้องไปต่ออีกตั้งไกล ผสมกันอย่างน่าประหลาด

คนที่กำลังวิ่งตามความฝันตัวเองก็คงเคยรู้สึกแบบนี้กันทุกคนล่ะมั้ง

ไม่รู้ว่าเส้นชัยอยู่ตรงไหน แต่ก็จะวิ่งต่อไปทั้งที่ไม่รู้นี่แหละ

มันถึงเรียกว่า “ความฝัน” ไง

(ชอบรูปแคปอันนี้มาก อารมณ์มันได้♥ ยืมนะคะน้องฝุย>_<)

---

ถ้าพูดถึงตัวเพลง เราชอบทำนอง ชอบดีไซน์การร้อง แล้วที่ชอบที่สุดก็คือ “เสียงของมัตสึอิ เรนะ”

หยุด …อย่าเพิ่งหัวเราะ TvT เรารู้ว่าคุณ ๆ กำลังคิดยังไงกับเสียงเป็ด ๆ ของนาง ….. 555555555555555

แต่เราตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ฟังเสียงร้องเพลงของนางเดี่ยว ๆ นะ ไม่ว่าจะในเพลงโซโล่หรือเป็นแค่ท่อนหนึ่งของเพลงรวม เวลาที่นางบอกว่าตัวเองร้องเพลงไม่เก่ง เราไม่ปฏิเสธหรอก เราเห็นด้วย นางร้องเพลงไม่เก่งจริง ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ชอบเสียงของมัตสึอิ เรนะมาก ๆ  …..จะบอกว่าเพราะเป็นทาสก็ไม่เชิงนะ ก็ทาสน่ะแหละ แต่ก่อนจะเป็นทาสเต็มตัวเราก็ชอบเสียงนางอยู่แล้วนะ ……. (แววทาสออกมาแต่ไกล….)

ถ้าถามว่า อะไรที่เราสัมผัสได้จากเสียงของมัตสึอิ เรนะจนทำให้รู้สึกชอบ เราคงเลือกคำนี้เป็นคำอธิบาย

“ความตรงไปตรงมา”

มัตสึอิ เรนะมีพรสวรรค์ในการแสดงความรู้สึก ไม่ว่าเจ้าตัวจะรู้ตัวหรือไม่
แต่เราสัมผัสได้ว่าเค้ามีพรสวรรค์จริง ๆ และเราก็เชื่อว่ามีคนมากมายเห็นด้วยกับเรา

เท่าที่จำได้ก็มีจูรินะคนนึง

มีบทสัมภาษณ์หนึ่งสมัยมะโว้  Smart ฉบับเดือนมิถุนายน 2012

จูรินะพูดถึงเสน่ห์ของเรนะเอาไว้ข้อหนึ่งว่า “พลังการแสดงออก”

―ทั้งการร้อง การเต้น การแสดง เธอมีพลังในการแสดงออกที่สุดยอดมาก โดยเฉพาะตอนที่เต้นเพลงจริงจัง ให้อารมณ์ผู้ใหญ่ ๆ หรือตอนที่แสดงละครในบทดาร์ก ๆ หน่อย พลังการแสดงออกของเรนะจังจะมีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่าปกติ ต้องดูตอนที่เรนะจังร้องเพลงทีมแดงที่เป็นเพลงรองของซิงเกิล SKE48 ให้ได้เลยนะคะ! ไม่ใช่เฉพาะเพลงที่ให้อารมณ์ผู้ใหญ่เท่านั้น แต่ในเพลงสดใสร่าเริง เธอก็จะร่าเริงเต็มพิกัดจริง ๆ ด้วยช่องว่างความแตกต่างที่กว้างขนาดนี้นี่แหละที่ฉันว่าเธอเจ๋งมากนะคะ―

ทั้งนี้ มัตสึอิ เรนะเคยพูดเอาไว้ครั้งหนึ่งว่าการที่เด็กแถวหลังสุดอย่างเค้าขึ้นมาอยู่ข้างหน้าได้
ก็เป็นเพราะมีคนเห็นการแสดงออกของเค้านั่นหละ

มัตสึอิ เรนะเคยพูดบ่อย ๆ ว่าเค้าชอบการแสดงออกถึงตัวตนของตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้ว
แรก ๆ ก็ชอบการเรียนเรียงความ ชอบเขียนความรู้สึกหลังการอ่านหนังสือจบเล่ม
ชอบที่จะได้รับคำชมในเรื่องแบบนี้ พอม.ต้นมาเจอละครเวทีก็เกิดชอบการแสดง
เพราะรู้สึกว่าการแสดงละครไม่ใช่การแสดงออกผ่านอักษรอย่างเดียว แต่ใช้พลังทั้งตัวในการแสดงอารมณ์ความรู้สึก นั่นเป็นจุดเริ่มต้นความฝันการเป็นนักแสดงของมัตสึอิ เรนะ
แล้วเค้าก็มุ่งเป้าจะเป็นนักแสดงมาตั้งแต่นั้น

เราคิดว่า ถ้ามัตสึอิ เรนะไม่มาเจอละครเวที เราคงมีนักเขียนในดวงใจเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน

เราพูดได้เต็มปากว่าเราชอบวิธีการเขียนหนังสือของเค้ามากจริง ๆ ชอบมากพอกันกับการได้เห็นเค้าแสดงออกผ่านการร้อง การเต้นในฐานะไอดอล ชอบเวลาที่ได้เห็นเค้าแสดงละคร
กระทั่งบทโรคจิตอย่างเกคิคาระยังทำให้คนชอบได้

สรุปก็คือ เราชอบวิธีการที่มัตสึอิ เรนะใช้แสดงอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง

“ความตรงไปตรงมา” ในน้ำเสียงผ่านเพลง 2588 วัน มันชัดเจนมาก มัตสึอิ เรนะเป็นคนออกเสียงชัด ทั้งการพูดธรรมดาหรือกระทั่งการร้องเพลง ออกเสียงตรงไปตรงมา ไม่มีเสียงลม ไม่มีเสียงหลบ
จะเรียกว่าไม่มีเทคนิคพิเศษอะไรในฐานะนักร้องก็ว่าได้

เพราะมัตสึอิ เรนะเป็นคนที่ใช้ความรู้สึกของตัวเองพุ่งชนกับทุกสิ่งอย่างตรงไปตรงมาเสมอ

อีกอย่างที่เราสังเกตได้ก็คือ ช่วงหลังจากที่เค้าได้ทำงานพากย์เสียงอนิเมะ
วิธีการออกเสียงของมัตสึอิ เรนะดีขึ้นเยอะมาก เรื่องนี้ก็มีโอตะเรนะคนหนึ่งในทวิตเตอร์เห็นด้วยกับเราตอนที่เค้าฟังเสียงพากย์ของเรนะในรายการที่เรนะไปบุกสวนสัตว์สวิตเซอร์แลนด์
พากย์ได้ดีมากจริง ๆ นะ

ด้วยความที่เราชอบฟังวิทยุที่นางจัด เลยสัมผัสได้ว่าการออกเสียงแบบลม ๆ ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองในช่วงหลายปีก่อนค่อย ๆ เปลี่ยนมาเป็นเสียงที่มีน้ำหนัก ชัดเจน สื่อตรงไปตรงมาว่าต้องการแสดงออกให้ทุกคนรับรู้ตรงกัน  (เรียกว่าแมนขึ้นทุกวัน……)

โอตะคนนั้นบอกว่า ถ้าเทียบกับตอนแรกกับตอนหลัง  ๆ ของอนิเมะเรื่องนั้นแล้ว เรนะออกเสียงได้ดีมากขึ้นเรื่อย ๆ นะ (พอดีเพิ่งดูเรื่องนี้ไปตอนเดียวเลยไม่รู้ ทาสขอโทษ…. เดี๋ยวทาสจะหาเวลาดูนะคะ….)

เรื่องการออกเสียงให้ชัด ถ้าพูดในภาษาแม่ตามปกติ ทุกคนคงไม่รู้สึกอะไรเนอะ งึม ๆ งำ ๆ คนก็ฟังรู้เรื่อง เราเองก็เป็นคนขี้เกียจออกเสียงเหมือนกัน พยายามใช้พลังงานในการออกเสียงให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เลยมีปัญหาขยับลิ้นได้ไม่เต็มที่อยู่ช่วงนึงเพราะไม่ค่อยใช้งานมันจริง ๆ จัง ๆ TvT

การออกเสียงให้ชัดเจนตลอดเวลาเป็นเรื่องที่ใช้พลังงานเยอะกว่าที่ทุกคนคิด

เราถึงได้รู้สึกว่า การที่มัตสึอิ เรนะคอยใส่ใจกับรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้
เค้าเป็นคนที่น่าชื่นชมมากจริง ๆ นะ

初披露した２５８８日。上手くはないけど想いが皆さんに伝わっていますように。 #2588日 #初披露 #美浜海遊祭 https://t.co/AUFABSZYJJ

— 松井玲奈 (@renampme) August 13, 2015

2588 nichi ได้ทำการแสดงเป็นครั้งแรก
ร้องได้ไม่ดีนักแต่ขอให้ความรู้สึกของฉันส่งไปถึงทุกคนได้นะคะ
#2588วัน #แสดงครั้งแรก #MihamaKaiyuusai

---

ปิดท้ายด้วยหนึ่งในคลิปที่เราชอบ เรนะกับชูริอ่านหนังสือเรื่อง “เจ้าชายน้อย” ให้ฟัง

ดูจบแล้ว เราคิดว่า ทุกคนคงรู้สึกอย่างที่เรารู้สึก 🙂